Panić se u projektu Portraits of Diversity zapravo koncentriše na 'oživljavanje' fotografije, redefinisanjem njenog mesta i značenja u savremenom društvu zasićenom medijskim slikama. Ako je upotreba digitalne tehnologije unela sumnju u sposobnost fotografije da pruža trenutni i transparentni identitet između slike i referenta, i generalno fotografiju uvela u red virtuelnih medija, onda fotografija nije više samo o identifisanju. U tom smislu, primeri iz projekta Portraits of Diversity, koji bi se, kao proizvodi niza simulacijskih postupaka, mogli odrediti kao treća 'fotografija'/'portret', dobijena/dobijen preplitanjem dve fotografije/portreta, dekonstruišu fotografiju kao "paradigmatični primjer legocentrizma" (David Phillips) i transformišu je u fragmentarnu strukturu koja se temelji na logici 'cut/paste' komande (kao reciklirane avangarnde strategije kolaža), pokretljivih prozora, HTML tabela, operacija čijom se primenom omoguććava pristup i manipulisanje sadržajem informacija. Fotografija je samo još jedan od mnogobrojnih materijala za medijsko semplovanje, preciznije, još jedan proizvod semplovanja te još jedna informacija čiji sadržaj i značenje uspostavljaju linkove do drugih informacija.

Izvadak iz teksta Jasmine Čubrilo "Diversity of Photography"